Blog

Sa më pëlqejnë fjalët. Dashurohem me secilën prej tyre.

Një nga një kur i zgjedh vet. Kur ato me rriten në shpirt si ndjenja foshnje pa emër. Marrin formë si ide, ndjenjë, për të lindur vrullshëm e më pas nga pena të shpërthejnë.

Dashurohem pas fjalëve që zgjedhin të tjerët. I pres një nga një, duke uruar mos të dalin veç nga një mendje e mprehte por nga një zemër e vertet.

A mund të  jetë fjala pasqyrim i zemres apo mashtrim i zbukuruar? A mund të jetë poezia aq e bukur sa zemra e poetit, apo është imitim mediokër?

Jam e dashuruar me fjalët, se ato dëgjoj, ato lexoj… zemrën nuk e shoh.