Dashuri, shumë dashuri falin. Disa, si unë thonë se qeni është i veçantë. Të tjerë me të drejtë thonë se është macja apo cilado të jetë kafsha e tyre, ashtu është më e mira. Vet kam pasur mace, brejtës, breshka ujë, breshka toke. Kujtoj se e vogël mbaja zhapikë në kavanoz dhe në fantazinë time hapa një spital bletash kur isha me pushime në mal.
Dashuri falin pasi janë në gjendje të çkopsitin shpirtin tonë të mbyllur. Na bëjnë neve të ndihemi në gjendje të falim dashuri.
Tani kam një qenushe të dashur dhe çapkëne. Ajo është një West Highland wheaten Terrier i përzier me Lushnjar…. po po!… Ah ah!
Duke e vezhguar nga afër mësoj shumë prej saj. Ja çfarë 4 gjëra që kam mësuar prej qenit:
Kujdesi për veten. Një qen harxhon shumë kohë duke u marr me pastrimin vetjak, lëpirje, heqjen e nyjeve dhe le të themi krehjes … Kjo veçantë asaj që i bëj unë. Nëse një qen e bën këtë çdo njeri duhet ti kushtojë vetes kohë çdo ditë!
Pushim. Kur ajo është e lodhur pushon. Pushon vërtet ama. Nganjëherë preferon të mos e prish gjumin as për të ngrënë. Ajo instinktivisht merr kohën e mjaftueshme për të marr veten. Oh sa duhet ta imitoj në këtë.
Nuk i beson çdo kujt. E dashur është por … ka një nuhatje të mirë për tipat të vështirë. Edhe nëse e qetësoj, ajo vazhdon të jetë në gjendje alarmi me atë njeri.
Dashuri pa kushte. Ajo më do kur jam mirë edhe keq. Ngre bishtin kur e përkdhel dhe qëndron afër kur jam indiferente. Qëndron afër gjithmonë, kur qesh e kur qaj. Prej saj kam mësuar çfarë është miqësia.
